Jednym z symboli wileńskich jest Ostra Brama (XVI w). Kilka stuleci temu była to tylko jedna z dziesięciu bram miasta z basztą obronną – jedyna, która przetrwała do dziś. W XVII wieku obok Ostrej Bramy zbudowana została kapliczka i w niej umieszczono cudowny obraz Matki Boskiej. W kaplicy ostrobramskiej znajduje się cudowny obraz Najświętszej Marii Panny – Matki Boskiej Miłosiernej. Jest to jeden z najwybitniejszych renesansowych dzieł malarskich na Litwie zwany Madonną Ostrobramską lub Madonną Wileńską. Namalowany został w XVII wieku specjalnie do tej kaplicy i wzorowany był na rycinach holenderskiego malarza Martina de Vosa Od ponad trzystu lat obraz ostrobramski słynie z cudów.
Adres: ulica Aušros Vartų 14

Tradycja bazarowa w Wilnie sięga 1604 roku, kiedy to po raz pierwszy w centrum miasta odbyły się „Kaziuki”, czyli Jarmark Kaziukowy. Wzniesiony w latach 1904-1906 z metalowych konstrukcji budynek Hali z niewielkimi zmianami przetrwał do dziś. W ówczesnym Wilnie to był jeden z najnowocześniejszych budynków, w którym zastosowano najnowsze rozwiązania techniczne owych czasów – stalowe i żelbetowe konstrukcje, arki o skomplikowanym profilu. Ten budynek targowiska przez dłuższy okres czasu był nazywany targiem „Zbożowym” i dopiero w 1914 r. otrzymał nazwę „Pod Halą”. Jest to najstarsze dotychczas czynne targowisko w Wilnie. Dzisiaj targowisko „Pod Halą” jest bardzo popularnym miejscem: chętnie tu urządzają się przedsiębiorcy posiadający oryginalne idee, handlowcy ekologicznymi artykułami spożywczymi lokalnej produkcji o oryginalnej recepturze.
Adres: ulica Pylimo 58

W 1387 roku Litwa przyjęła chrzest, a Wilnu nadane zostały prawa Magdeburskie. Ratusz w Wilnie – ratusz na Starym Mieście w Wilnie, klasycystyczny, pierwotnie gotycki, przebudowany w latach 1785–1799 według projektu Wawrzyńca Gucewicza, w latach 1811–1924 mieścił teatr; odrestaurowany w latach 1936–1939 według projektu Stefana Narębskiego z przeznaczeniem na muzeum, od 1995 pełni funkcje reprezentacyjne. W ratuszu odbywa się wiele różnorodnych imprez artystycznych: koncertów, wieczorów literackich, prezentacji książek, wystaw, festiwali. 1 stycznia 1848 w Sali Wielkiej ratusza odbyła się prapremiera Halki Stanisława Moniuszki.
Adres: ulica Didžioji 31

Z powodu zagrożenia ze strony wrogów zewnętrznych, wielki książę litewski Aleksander (1492-1506) przywilejem z 1503 r. zezwolił na budowę muru obronnego, tym zadowalając prośbę mieszkańców Wilna. Po wzmocnieniu murów obronnych w I połowie XVII w., na górze Bakszta wybudowano basteję – budowlę fortyfikacyjną, umocnioną murem oraz fosą, składającą się z niskiej baszty w kształcie podkowy, służącej dla artylerii, oraz łączącego tunelu. Miejskie mury obronne oraz basteja zostały mocno uszkodzone w czasie wojny z Wielkim Księstwem Moskiewskiem, w latach 1654-1667. W 8-9 dekadzie XX wieku zostały przeprowadzone badania oraz prace konserwatorskie, a w 1989 r. w basteji urządzono muzeum.
Adres: ulica Bokšto 20

Uniwersytet Wileński należy do najstarszych uczelni w Europie Wschodniej. Założono go wówczas, gdy na Litwie rozpowszechnił się ruch reformacyjny i do walki z reformacją zaproszeni zostali jezuici. Zakon Jezuitów szybko przejął w swoje ręce edukację. W 1569 roku powstało kolegium, zaś w 1579 roku – Uniwersytet Wileński. Obecnie, na Uniwersytet Wileński składa się 12 wydziałów, 8 instytutów, 10 centrów badawczych, najstarsza biblioteka na Litwie, 3 szpitale Uniwersyteckie, astronomiczne obserwatorium, ogród botaniczny, centrum rozwoju technologii informatycznych oraz kościół św. Jana. Wyjątkową panoramę Wilna można oglądać z najwyższego budynku na Starówce – dzwonnicy kościoła Św. Jana. Po wejściu na 193 autentyczne drewniane stopnie Starówkę i rozległe dale Wilna można podziwiać niczym z lotu ptaka.
Adres: ulica Universiteto 3

Od XVI wieku znajdował się tu Pałac Biskupów – rezydencja biskupów wileńskich. W XVIII stuleciu, kiedy to Litwa włączona została w skład Imperium Rosyjskiego, pałac zamieniono na rezydencję generał-gubernatora Wilna. Bywał tu car Rosji Aleksander I, także król Francji Ludwik XVIII, cesarz Napoleon Bonaparte, Marszałek Polski Józef Piłsudski. W 1997 roku budynek ten został odrestaurowany i oddany na rezydencję prezydenta kraju, gdzie znajduje się też kancelaria prezydencka, przyjmowane są głowy innych państw. Powiewająca nad pałacem flaga Prezydenta Republiki Litewskiej jest opuszczana, gdy Prezydent udaje się zagranicę.
Adres: pl. S. Daukanto 3

Kościół św. Anny jest arcydziełem późnego gotyku. Popularna legenda głosi, że Napoleon Bonaparte zachwycony finezyjnością architektury tego kościoła chciał go na dłoni przenieść do Paryża. Niestety rzeczywistość nie była tak romantyczna: podczas wyprawy Napoleona przez Litwę kościół został przekazany kawalerii francuskiej. Jednakże Napoleon w swoim liście do żony zaznacza, że „Wilno to bardzo piękne miasto”… W prawie niezmienionym kształcie kościół św. Anny przez pięć stuleci przetrwał do dnia dzisiejszego i stał się jednym z symboli Wilna. Neogotycka dzwonnica znajdująca się obok kościoła zbudowana została w XIX wieku.
Adres: ulica Maironio 8

Archikatedra Bazylika pod wezwaniem św. Stanisława i św. Władysława jest główną świątynią katolicką na Litwie, miejscem, gdzie odbywały się i odbywają największe chrześcijańskie, państwowe i narodowe uroczystości. Od wieków w podziemiach katedry chowani byli wielce zasłużeni dla kraju ludzie: książęta, biskupi, magnaci. W królewskim mauzoleum znajdującym się pod kaplicą św. Kazimierza spoczywają szczątki króla Polski i Wielkiego Księcia Litewskiego Aleksandra z dynastii Jagiellonów. Jest to jedyny władca Polski i Litwy pochowany w Wilnie. W podziemiach zachowały się najstarsze resztki świątyni pochodzące z XIII–XV w. I najstarszy na Litwie fresk z XIV w.
Adres: pl. Katedros 2

W tym historycznym miejscu w IV–VIII w. istniała drewniana osada, w II poł. XIII w. – I poł. XIV w. jej część przekształcona została w zamek. Tu rezydowali prawie wszyscy władcy Litwy. Zamek rozrastał się, wielokrotnie był przebudowywany. W XV–XVII w. Wilno swoją rezydencją królewską i wielkoksiążęcą dorównało dużym miastom Europy. W XVIII – na pocz. XIX w. zaborcy zniszczyli budowlę, została ostatecznie rozebrana. W 2001 roku Sejm Republiki Litewskiej podjął decyzję o odbudowie zamku z przeznaczeniem na siedzibę prezydenta i muzea. 6 lipca 2009 roku dokonano symbolicznego otwarcia Zamku. W Muzeum Narodowym Pałacu Wielkich Książąt Litewskich można obejrzeć dwie stałe ekspozycje, odzwierciedlające funkcje historycznej rezydencji.
Adres: pl. Katedros 4

Baszta Giedymina – baszta zachodnia Zamku Górnego w Wilnie, który wzniesiono w stylu gotyckim na Górze Giedymina w 1409 za panowania księcia Witolda (dlatego wiązanie wieży z Giedyminem nie jest ścisłe). Murowany zamek z trzema basztami zastąpił drewnianą warownię, która istniała już w XIV wieku za panowania Giedymina. Z biegiem czasu popadł w ruinę. Do naszych czasów zachowała się jedynie wieża, zwaną Basztą Giedymina. Od 1960 w Wieży Giedymina mieści się Muzeum Zamku Górnego, w którym można obejrzeć schemat bitwy pod Grunwaldem, krzyżackie sztandary i popiersie księcia Witolda, wykonane w brązie przez Vincasa Grybasa. Na najwyższym piętrze mieści się taras obserwacyjny, z którego można podziwiać panoramę miasta.
Adres: ulica Arsenalo 5

Unikatowa ekspozycja ukazuje dzieje państwa litewskiego, jego kulturę od okresu późnego neolitu do 1940 r. Muzeum zapoznaje także z litewską kulturą etniczną: z życiem codziennym ludu, tradycjami i zwyczajami, ze sztuką ludową. Znajdują się tu m.in. zbiory rzeźby ludowej, maski, palmy wielkanocne, pisanki, krzyże, grafika. Obok muzeum – pomnik Mendoga. Mendog był pierwszym Wielkim Księciem Litewskim i pierwszym oraz jedynym królem Litwy koronowanym w 1253 r. Mendog zjednoczył ziemie litewskie i stworzył silne państwo liczące się na arenie międzynarodowej.
Adres: ulica Arsenalo 1

Centrum Sztuki Współczesnej (ŠMC) jest największym tego rodzaju ośrodkiem w krajach bałtyckich. Centrum organizuje wystawy retrospektywne krajowych i zagranicznych artystów plastyków, jednakże najważniejszym kierunkiem działalności jest promocja najnowszych trendów w światowej sztuce. Co roku przedsięwzięcia ŠMC odwiedza około 60 tysięcy osób.
Adres: ulica Vokiečių 2

Muzeum Mo – centrum sztuki współczesnej. Kolekcja obejmuje prace stworzone od 1960 roku do teraz. Muzeum zaprojektował pochodzący z Łodzi polsko-amerykański architekt Daniel Libeskind, który podczas uroczystości powiedział, że „jest to święto dla miasta, sztuki i ludzi”. Budynek muzeum Mo to geometryczna bryła z białego betonu i szkła, do której wnętrza prowadzą szerokie schody. Znajdują się tu nie tylko sale wystawowe, ale też księgarnia, czytelnia, sala filmowa, kawiarnia. Muzeum ma taras widokowy oraz skwer z wkomponowanymi rzeźbami.
Adres: ulica Pylimo 17

Centrum powstało w zrekonstruowanym budynku, w którym przed wojną mieścił się teatr żydowski. Obecnie służy jako muzeum ukazujące życie i kulturę społeczności żydowskiej. Organizowane są tu także wystawy słynnych artystów, prace artystyczne żydowskich twórców litewskiego pochodzenia.
Adres: ulica Naugarduko 10

Muzeum powstało w byłym budynku KGB, przechowuje wiele dowodów sowieckich represji na Litwie (1940–1990). W ekspozycji znajdują się też materiały dotyczące antysowieckiego i antynazistowskiego ruchu oporu, informacje o bojownikach za wolność i ofiarach ludobójstwa. Główną część ekspozycji stanowi więzienie KGB (izolatka śledcza), także pomieszczenie, gdzie były wykonywane wyroki oraz materiały historyczno-dokumentalne.
Adres: ulica Aukų 2A